برای حفاظت سر از ضربات مکانیکی درمواجهات محیط کار کلاه ایمنی مناسب و مقاوم در برابر ضربات با شدت زیاد ضروری ست.
کلاههای ایمنی از دو بخش پوسته بیرونی و بخش معلق نگهدارنده تشکیل می شوند. بخش معلق نگهدارنده خود از چهار یا شش پایه و قسمتی در مرکز بنام قسمت ستاره ای تشکیل می شود.
مشخصات کلی یک کلاه ایمنی علاوه بر داشتن داشتن دوام و استحکام خوب و سایز مناسب و داشتن تهویه خوب عبارتند از :
وزن کلاه که حداکثر 400 تا 500 گرم می باشد.
حداقل فاصله بین بخش ستاره ای تا بالاترین سطح از پوسته ی خارجی ست نباید کمتر از سه سانتی متر باشد ( در واقع ضخامت کلاه در مرکز ).
مواد تشکیل دهنده کلاه باید غیر قابل سوختن باشند و در برخی مشاغل عایق جریان الکتریسیته باشند.
مقاوم در برابر ضربات و غیر قابل نفوذ در برابر رطوبت باشد.
جنس کلاه متناسب با شغل و مواجهات محیط کار و مقاوم در برابر مواد خورنده باشد.
رنگ کلاه نیز در واحدهای کاری مختلف متفاوت است و در بیشتر واحدهای کاری رنگ مشخصی به عنوان رنگ استاندارد تعیین شده است. به طور مثال رنگ کلاه در واحد ایمنی زرد و در بخش آتش نشانی قرمز است. برای واحد تعمیرات ، خدمات فنی و افراد مهمان به ترتیب رنگهای آبی ، سبز و نارنجی پیشنهاد می شود.
از لحاظ ترکیبات سازنده بیشترین ترکیبی که در ساخت کلاههای ایمنی به کار می رود پلی اتیلن می باشد و ترکیبات بوتادین استایرن که از نظر شکل ظاهری شبیه پلی اتیلن هستند موثرتر و قابلیت انعطاف کمتر ولی قیمت بالاتری به نسبت پلی اتیلن دارند.
ترکیبات پشم شیشه مقاوم در برابر حرارت هستند و در مکانهایی که خطر حریق وجود دارد استفاده می شوند.
در صنایع نفت و پتروشیمی از آلومینیوم به علت مقاومت در برابر خطر پاشیده شدن مواد مذاب در ساخت کلاه استفاده می شود.
در مشاغل نظامی از فولاد به علت مقاوت در برابر اصابت گلوله و ترکش در ساخت کلاه استفاده می شود.