تابستان و اواخر زمستان فصل شستشوی فرش و موکت و خانه تکانی ست.
قالیشویان در معرض آسیبهای متعدد پوستی ، ریوی ، استرس های گرمایی و سرمایی ، اسکلتی عضلانی هستند که در این متن به برخی از مخاطرات اسکلتی عضلانی که بویژه قالیشویان سنتی را تهدید می کند اشاره می شود.
با رعایت برخی توصیه ها می توان ابتلا به آنها را کاهش داد.
بسیاری از این افراد هنگام شستشوی فرش از ابزاری غیر پارو استفاده میکنند. این امر باعث فشار بر مچ دست و حرکات تکراری در طول روز و نهایتا سندرم کارپال تونل می شود. توجه شود که شغل این افراد قالیشویی است و با شستشو دهندگان خانگی که سالیانه یک یا دو روز به شستشو می پردازند متفاوت هستند. طوریکه امکان دارد هر فردی در این مشاغل در طول یک روز بیش از صد متر مربع فرش شستشو دهد. لذا ریسک فاکتور تکرار در این شغل حائز اهمیت ست.
کار در حالت نشسته روی زانوها و یا حالت چمباتمه زدن میتواند علاوه بر آسیب فوق به زانوهای افراد نیز آسیب بزند. علاوه بر آرتروز ، کندرومالاسی و سندرم IPFP نیز این افراد را تهدید می کند. لذا برای پیشگیری از این موارد توصیه می شود افراد در حالت ایستاده و با استفاده از پاروی مناسب و متناسب با قد خود اقدام به کار شستشو نمایند.
همچنین خم شدن بیش از حد به جلو و طرفین و بلند کردن فرش و موکت خیس که وزنی به مراتب سنگین تر دارد می تواند منجر به آسیب به دیسک های کمری و گردنی و زانوها ( سندرم ITF) شود. لذا توصیه می شود افراد از بلند کردن فرش و موکت علی الخصوص پس از خیس شدن به تنهایی خودداری کنند و حتما با کمک دیگر همکاران خود این کار را انجام دهند.
طبق استانداردهای نوشته شده در کتب رفرنس طب کار حداکثر وزنی که هر فرد به تنهایی می تواند اقدام به بلند کردن آن نماید 23 کیلوگرم می باشد.
در هنگام استفاده از پارو نیز بهتر است یک پا جلوتر از پای دیگر بوده و مرتب این وضعیت برای تقسیم فشارهای وارده به ستون فقرات و مفاصل لگن و زانو جابجا شود.
در موارد زیادی افراد پس از کار دچار گرفتگی های عضلانی می شوند. برای این افراد استفاده از مسکن های ضد التهاب به مدت یک تا دو هفته در کنار استراحت نسبی توصیه می شود و انجام اقدامات رادیولوژی و عکس برداری برای رد موارد دیسکوپاتی و آسیب های ستون فقرات در این مرحله از منظر علم پزشکی مردود ست.